تحلیل بازنمود نقش انسان، حیوان در هنر ایران باستان

این پژوهش با رویکردی تحلیلی به بررسی ترکیب انسان، حیوان در آثار هنر ایران باستان، می پردازد. هدف از پژوهش حاصل آن بوده که نقش موجودات ترکیبی انسان و حیوان در هنر ایران باستان بررسی شود و مولفه های وجودی آن در مولفه های نمادین و نشانه ای هنر ایران باستان بررسی و مورد تحلیل قرار گیرد و مفاهیم نمادین هر یک از این نقوش را که بعضاً در نوعی از نگرش های مذهبی و عقیدتی و هم چنین شرایط زمانی شکل گرفته است، برای ما روشن گردد. نتیجه حاصل آنکه که منشأ خلقت موجودات ترکیبی انسان، حیوان درهنر ایران باستان ، ترس و وحشت مردم از خطرات و زیان هایی بود که از جانب عناصر طبیعت، دشمنان و یا ارواح شرور آن ها را تهدید می کرد . با توجه به این که ترس ازاین خطرات و ارواح شرور به شدت در باورهای مردم و زندگی آنان تأثیر داشت، این موجودات علاوه بر اسطوره ها و داستان هایی درباره ایزدان و قهرمانان اساطیری، در مراسم مذهبی و تدفین مردگان نیز وجود داشتند و حتی مورد پرستش قرار می گرفتند. درعین حال آفرینش مجموع این جانوران نشانی از قدرت و فکر خلاق انسان آن دوران می باشد.